Η γλυκιά πλευρά της μελαγχολίας που δημιουργείται από την αντίληψη ότι η τωρινή μορφή μας δεν θα αναστηθεί. Ότι δεν υπάρχει τερματισμός και ανάσταση, υπάρχει μόνο αλλαγή και συνέχεια. Αθανασία δηλαδή.

                                              Βρες τι σου λέει το Μαντείο με αυτή την ανάρτηση.           
                                                           Melancholy thoughts
Μελαγχολία για εμένα είναι το γλυκόπικρο συναίσθημα που δημιουργεί η αντίληψη της θνητότητας μας.
Είναι αυτό που νιώθεις όταν κατανοείς ότι για να συνεχίσεις να είσαι αθάνατος, για να συνεχίσεις να απολαμβάνεις αυτό το θαύμα που λέγεται κόσμος, πρέπει να νιώσεις τον τερματισμό της κάθε θνητής υπόστασης σου, ξανά και ξανά αλλά και τη χαρά της γέννησης, ξανά και ξανά.
Αυτό το συναίσθημα γίνεται πικρό και αγχωτικό μόνο όταν δεν μπορούμε να δεχτούμε τον τρόπο που ζει αθάνατα αυτό το θεϊκό Σύμπαν και επιθυμούμε να διατηρήσουμε την τωρινή μορφή της ύλης, που είμαστε, για πάντα. 
Αυτό δηλαδή που προωθούν τώρα και αιώνες όλες οι παραλλαγές του μονοθεϊσμού, σε αντίθεση με την Ελληνική θρησκευτική κοσμοαντίληψη, του τίποτα δεν πεθαίνει αλλά μόνο μορφή αλλάζει.
                                             Βρες τι σου λέει το Μαντείο με αυτή την ανάρτηση.
                                                        
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)